Turizmi shqiptar në 2023 dhe disa sfida që duhen adresuar dhe programuar për zgjidhje

Sfidat me të cilat përballet Turizmi përfshijnë:

1. taksat dhe informaliteti,
2. kostoja e pushimeve dhe inflacioni
3. promovimet e udhëtimit dhe siguria e turistëve,
4. infrastruktura dhe problemet me ligjet ndërkufitare
5. teknologjia, burimet njerëzore dhe aftësimi i tyre

1.Industria e turizmit është një segment i taksuar thellësisht në një numër shërbimesh. Një shumëllojshmëri taksash ngarkohen në të gjithë industrinë, duke filluar nga operatorët turistikë, transportuesit dhe industria e linjave të transportit deri te hotelet e restorantet. Këto përfshijnë taksat e shërbimit, taksat e akomodimit, taksat e transportit, taksat e aviacionit, taksat e karburantit dhe disa taksa mbi shërbimet e tjera shoqëruese të industrisë  së turizmit. Për më tepër, këto norma tatimore ndryshojnë nëpër vite duke krijuar edhe probleme me parashikueshmërinë e planit të biznesit.

Të gjitha këto taksa përfundimisht u transferohen turistëve në një mënyrë apo tjetrën duke penguar kështu rritjen e sektorit.

Ndërkohë, informaliteti në tregun e punës dhe deklarimi jo i plotë i qarkullimit të bizneseve të industrisë së turizmit është një pengesë e madhe e zhvillimit dhe rritjes së tyre, por edhe integrimit me ekonominë formale dhe partnerët e huaj.

2. Një nga sfidat kryesore me të cilat përballet industria e turizmit janë ndryshimet në kurset e këmbimit të monedhës. Paaftësia për të dalluar vlerën e një monedhe do të thotë se tarifat e turizmit me rreze të gjatë janë veçanërisht të vështira për t’u parashikuar. Devijimi nga kjo paqëndrueshmëri financiare po prek tashmë shumë sisteme të mbështetjes së turizmit në vend.

Industria e turizmit është e përsëritur në natyrë dhe nuk garanton rrjedhën e fitimeve gjatë gjithë vitit, gjë që pengon organizimin e përgjithshëm të biznesit.

Rritja e çmimeve po rritet me një ritëm të frikshëm dhe hoteleve dhe restoranteve u është dashur të rrisin çmimet ose të ulin cilësinë e shërbimit për të qëndruar në këmbë. Përveç kësaj, kompanitë e transportit ujor dhe rrugor janë goditur rëndë.

Nga ana tjetër, industria e linjave ajrore është kryesisht e ndjeshme sepse linjat ajrore varen si nga industria ushqimore ashtu edhe nga ajo e karburantit.

Në lidhje me marzhin, linjat ajrore nuk mund të bëjnë asgjë përveç uljes së shërbimeve dhe rritjes së çmimeve. Rezultati i mban udhëtarët larg pushimeve luksoze që godasin gjithashtu të gjithë sektorin e turizmit.

3. Siguria është gjithmonë një shqetësim kryesor për turistët. Siguria ka qenë një problem kyç për zhvillimin e turizmit për shumë vite. Rendi dhe ligji i papranueshëm, paketat antipromovuese nga konkurentët, trazirat politike ndikojnë negativisht në perspektivën e turistëve.

Pavarësisht zhvillimit ekonomik, turizmi është i ndjeshëm ndaj krizave të zakonshme dhe artificiale, ngjarjeve të paparashikuara që ndikojnë në besimin e vizitorëve në një destinacion turistik.

Nga ana tjetër, nuk ka rëndësi nëse rreziku është real apo i perceptuar.

Tashmë lidhur edhe me perceptimin nga e kaluara, agjensitë e huaja të udhëtimit përqendrohen në rreziqet e sigurisë për turistët që lidhen me stabilitetin madje edhe në vendet fqinje me Shqipërinë. Përveç kësaj, turizmi ndikohet nga fatkeqësitë natyrore, si pandemia, përmbytjet, tërmetet, dhe të tjera të ngjashme. Një krizë mund të përshkruhet si çdo ngjarje e paparashikuar që ndikon në besimin e turistëve në një destinacion duke ndërhyrë në aftësinë e funksionimit normal.

4. Çështjet rregullatore si procedurat e vizave dhe vonesave në kufi, si dhe korrupsioni i zyrtarëve perceptohen si pengesa. Procedurat e ndërlikuara dhe një mori pengesash burokratike artificiale që bazohen te korrupsioni bllokojnë turistët nga aksesi në destinacione të caktuara.

Ndërkohë, projekte të shumta në sektorin e infrastrukturës së turizmit dhe në hoteleri janë shtyrë për shkak të mos miratimit të licencave në kohë.

Nga ana tjetër, qeveria edhe pse ka hapur shumë fronte në sektorin e infrastrukturës ende nuk ka  zhvilluar infrastrukturën e duhur, dhe koordinimin e investimeve për të mbërritur në konkludimin e një pakete turistike tërheqëse, me kosto të ulët dhe me sa më pak probleme shqetësuese për turistët.

Kjo mund të funksionojë drejt fitimit të vetëbesimit të turistëve vetëm nëse industria kuptohet dhe adresohet si problem jo sipas shërbimeve të shkëputura, por si një e tërë.

5. Teknologjia po depërton me shpejtësi në çdo aspekt të jetës. Perspektivat e turizmit do të përcaktohen dhe asistohen nga teknologjia. Interneti ka barazuar terrenin e lojës për promovimin e turizmit.

Miratimi i zgjidhjeve novative teknologjike dhe dixhitale mund të ndihmojë gjithashtu për të kapërcyer çështjen e mungesës së stafit duke përmirësuar operacionet e përditshme të turizmit, si dhe lëvizshmërinë dhe sigurinë kufitare.

Kjo jo vetëm që lehtëson presionin mbi stafin, por gjithashtu siguron një udhëtim të sigurt dhe pa probleme dhe një përvojë të përmirësuar të klientit.

Zgjidhjet specifike teknologjike përfshijnë, ndër të tjera, përvoja të thjeshta dixhitale, informatikë në cloud dhe inteligjencë artificiale. Për shembull, kompanitë e hoteleve mund të përdorin më mirë të dhënat në kohë reale për banimin aktual dhe të ardhshëm për të dhënë përparësi se cilat dhoma do të shërbejnë së pari, ndërkohë që përmirësojnë menaxhimin e burimeve njerëzore.

Zgjedhja e dhomës në internet, kontrolli dhe dhënia e mundësive për të ftuarit për të bërë kërkesa shërbimi përmes pajisjeve të tyre dixhitale, mund të lehtësojnë presionin mbi operacionet e përditshme.

Ndërkohë, teknologjia biometrike mund të ndihmojë në bërjen më efikase të operacioneve të aeroportit, me një fluks më të shpejtë të pasagjerëve dhe karakteristikat e saj efektive të sigurisë dhe sigurisë.

Ndërkohë, një faqe interneti e mirë nënkupton që destinacionet e vogla të paarritshme mund të konkurrojnë në mënyrë të barabartë me gjigantët e turizmit. Sinteza e teknologjisë së informacionit dhe komunikimit do t’u mundësojë sipërmarrjeve turistike të bëhen më të shkathëta dhe më kompetente.

Sfidat me të cilat përballet turizmi mund të përballohen në mënyrë efektive vetëm nëpërmjet punonjësve të mirë-arsimuar, të trajnuar, të zgjuar, energjikë, shumëgjuhësh dhe industrialë, të cilët vlerësojnë natyrën e turizmit. Cilësia e lartë e burimeve njerëzore të kualifikuara në turizëm u mundëson ndërmarrjeve të arrijnë një perimetër konkurrues duke i shtuar vlerën shërbimit të tyre.

Punonjësit e turizmit mund të realizohen vetëm nëpërmjet standardeve të larta të instruksioneve dhe trajnimeve moderne turistike. Trajnimi për turizëm përfshin shkëmbimin e njohurive, ideve dhe teknikave që janë të sakta në fushën e turizmit. Përveç kësaj, sillet rreth disiplinave thelbësore si gjeografia, financat dhe reklamat ndër të tjera. Për më tepër, politikëbërësit do të duhet të vlerësojnë dhe rregullojnë politikat e sigurisë sociale dhe mekanizmat e mbrojtjes sociale për të siguruar që askush të mos mbetet prapa.

Një problem që duhet adresuar edhe pse shfaqet vitet e fundit është sigurimi dhe garantimi afatgjatë i standarteve të punës dhe punës së denjë. Mundësimi dhe mbështetja e punës së denjë, punë e sigurt, e drejtë, produktive dhe kuptimplote është çelësi për të tërhequr dhe mbajtur punonjësit e rinj dhe të vjetër.

Përtej trajnimit, rikualifikimit dhe ngritjes së aftësive, sektori duhet gjithashtu të fokusohet në tërheqjen dhe mbajtjen e prurjeve të reja duke përmirësuar perceptimin e vendeve të punës në

turizëm si një zgjedhje karriere afatgjatë dhe me përfitime. Punëdhënësit duhet të shfaqin diversitetin e roleve që kujdesen për një gamë të gjerë aftësish. Ata gjithashtu duhet të promovojnë hapësirën për përparim në karrierë brenda turizmit. Kjo mund të arrihet përmes fushatave ndërgjegjësuese, rritjes së vlerës së ditës së punës dhe ndërtimi i një harte së rrugës së karrierës.

Për më tepër, punëdhënësit duhet të theksojnë mundësitë që turizmi u ofron punonjësve femra dhe grupeve minoritare në vend, të cilët kanë nevojë për një integrim, por shpërbejnë edhe si ura lidhje me grupet e turistëve nga vende të origjinës së tyre.

Ndërkohë koha post pandemike po i mëshon fort punës fleksible duke përfshirë punën hibride dhe në distancë. Mundësimi dhe mbështetja e praktikave fleksibël dhe të punës në distancë, aty ku është e mundur, mund të jenë një mjet i dobishëm për të adresuar mungesat e punonjësve të aftë. Një qasje e tillë mund të inkurajojë gjithashtu punonjësit të kthehen në punë pas largimeve, duke përfshirë shumë punonjës me përgjegjësi përkujdesjeje për fëmijët ose anëtarët e moshuar të familjes. Mundësitë me kohë të pjesshme ose të bazuara në kontratë duhet gjithashtu të merren parasysh, aty ku është e mundur

Ndërmarrja e këtyre masave është po aq e nevojshme për të minimizuar humbjen e stafit me përvojë që janë asete cilësore për një biznes.