Paga minimale nëpër botë nga Janari 2023

Paga minimale nëpër botë nga Janari 2023

Qëllimi i pagës minimale është të vendosë një nivel bazë të të ardhurave për punëtorët në një juridiksion të caktuar. Idealisht është e mjaftueshme për të mbuluar nevojat bazë si ushqimi dhe strehimi, por kjo nuk është gjithmonë një garanci.

Për të parë se si ndryshon paga minimale në mbarë botën, VisualCapitalist ka vizualizuar të dhëna nga Picodi, të cilat përfshijnë vlera për 67 vende që nga janari 2023.

Dy pikat e veçanta në këtë grup të dhënash janë Argjentina dhe Turqia, të cilat kanë rritur pagat e tyre minimale me 100% ose më shumë nga nivelet e janarit 2022.

Turqia po vuan nga një krizë valutore e vazhdueshme, me lira duke humbur mbi 40% të vlerës së saj në vitin 2021. Çmimet e mallrave bazë janë rritur ndjeshëm ndërsa lira turke vazhdon të bjerë. Në fakt, një sondazh i vitit 2022 zbuloi se 70% e njerëzve në Turqi kishin vështirësi për të paguar ushqimin.

Argjentina, ekonomia e dytë më e madhe e Amerikës së Jugut, po vuan gjithashtu nga inflacioni shumë i lartë. Si përgjigje, vendi njoftoi tre rritje të pagave minimale gjatë vitit 2022.

Çdo vlerë përfaqëson pagën minimale mujore që do të merrte një punëtor me kohë të plotë në çdo vend. Picodi shprehet se këto shifra janë neto nga taksat dhe janë konvertuar në USD.                                                                                                                                          

ShtetiRritje krahasuar me Janar 2022Paga minimale nga Janari 2023
Albania13.30%$309
Argentina100.00%$336
Armenia10.30%$138
Australia4.70%$2,022
Azerbaijan13.30%$186
Belarus18.80%$189
Belgium14.30%$1,509
Bolivia3.90%$284
Bosnia and Herzegovina9.90%$324
Brazil8.50%$232
Bulgaria9.30%$315
Canada5.00%$1,545
Chile16.90%$369
Colombia16.00%$249
Croatia11.90%$571
Czechia6.00%$643
Cyprus104.50%$854
Ecuador5.60%$407
Estonia14.20%$704
France6.60%$1,380
Germany21.20%$1,594
Greece7.80%$626
Guatemala3.60%$383
Hong Kong0.00%$959
Hungary15.30%$383
India8.10%$95
Indonesia7.90%$173
Ireland5.10%$1,753
Israel0.00%$1,389
Kazakhstan16.40%$131
Latvia25.80%$555
Lithuania18.50%$646
Luxembourg9.20%$2,140
Malaysia24.60%$289
Malta3.10%$788
Mexico17.10%$315
Moldova27.10%$180
Montenegro0.00%$459
Netherlands14.60%$1,895
New Zealand5.40%$1,866
Nigeria0.00%$68
North Macedonia17.40%$298
Pakistan24.50%$111
Paraguay11.40%$323
Peru10.00%$233
Philippines9.00%$141
Poland14.30%$584
Portugal7.30%$690
Puerto Rico0.00%$1,328
Romania21.90%$393
Russia16.60%$224
Saudi Arabia0.00%$958
Serbia14.20%$347
Slovakia6.90%$572
Slovenia12.60%$896
South Africa6.60%$226
South Korea4.60%$1,333
Spain0.00%$925
Taiwan4.00%$800
Thailand4.80%$195
Turkey32.50%$457
UK7.20%$1,705
Ukraine0.00%$146
Uruguay8.90%$424
USA12.00%$1,550
Uzbekistan11.40%$72
Vietnam5.70%$162

Në Shqipëri paga minimale është më e ulët se vendet e Ballkanit Perëndimor, përveç Kosovës edhe pas rritjes që u bë në 2022. Me rritjen që fillon nga 1 Prilli 2023, paga minimale rritet në krahasim me Maqedoninë e Veriut dhe Bosnjë-Hercegovinën, si dhe arrin të afrohet shumë me pagën minimale në Serbi (nëse nuk e rrit pagën minimale), por e ka të pamundur të arrijë pagën minimale në Malin e Zi.

Paga minimale nuk ka qenë kurrë aq e lartë në axhendën politike sa është sot, me politikanët në Gjermani, MB, SHBA dhe vende të tjera të OECD-së që bëjnë thirrje për rritje të konsiderueshme të normës. Një arsye për rritjen e interesit është konsensusi në rritje midis ekonomistëve dhe politikëbërësve që pagat minimale, të vendosura në nivelin e duhur, mund të ndihmojnë punëtorët me pagë të ulët pa dëmtuar perspektivat e punësimit. Por si duhet të vendosin vendet normën e pagës minimale? Proceset që përdorin vendet për të vendosur normën dhe strukturën e pagës minimale ndryshojnë shumë, si dhe metodat për rregullimin e saj. Qasjet e ndryshme kanë pozitivitete, por dhe mangësi.

Në botë, vetëm 17 vende (rreth 10% e atyre me sisteme të pagave minimale) përcaktojnë normat e tyre me ligj, gjë që (siç tregon përvoja e SHBA) mund t’i bëjë më të vështira për t’u përditësuar.

Në të paktën 115 vende, qeveria qendrore (ose Ministri i Punës) përcakton pagat minimale me rregullore, urdhër ose dekret, zakonisht në përputhje me disa ligje autorizuese.
Në rreth tre të katërtat e këtyre vendeve, veprimi i qeverisë supozohet të vijë vetëm pas kontributit nga organizatat e punëtorëve dhe punëdhënësve duke filluar nga “konsultimet” e paspecifikuara deri te rekomandimet formale nga bordet ose komisionet e strukturuara të pagave minimale. (Konventa e Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vitit 1970 për fiksimin e pagës minimale, të cilën e kanë ratifikuar 54 vende, bën thirrje për një dialog të tillë, i cili mund të ndihmojë në shpjegimin e përhapjes së tij.)

Komisionet e pagave minimale zakonisht përfshijnë përfaqësues të punëtorëve dhe punëdhënësve, shpesh të cilëve u bashkohen zyrtarë qeveritarë (në këtë rast ata quhen “trepalësh”), dhe nganjëherë ekspertë të pavarur ekonomikë ose përfaqësues të shoqërisë civile (“tripalësh-plus”).
Në të paktën 15 vende, organe të tilla janë vetë të autorizuara të përcaktojnë pagat minimale, nëse mund të arrijnë në konsensus për to.

Pesëmbëdhjetë vende,  10 evropiane dhe pesë afrikane mbështeten në marrëveshjet kolektive midis sindikatave dhe organizatave të punëdhënësve për të vendosur nivelet e pagave, duke përfshirë pagat minimale. Negociatat e tilla zakonisht zhvillohen në nivel sektori ose industrie, dhe marrëveshjet që rezultojnë në përgjithësi kanë fuqinë e ligjit.

Metoda të shumta përdoren për të vendosur pagat minimale në mbarë botën. Në njërin skaj të spektrit, qeveria është në kontroll të plotë të pagave minimale, si në SHBA. Nga ana tjetër, një sistem i negociatave kolektive përcakton minimumin, si në Austri dhe, deri vonë, në Gjermani. Në mes janë një gamë e gjerë variantesh. Disa vende përdorin një formulë për rritjen e minimumit, si në Francë, ku ai është i lidhur ngushtë me normën e inflacionit. Shumë vende tani mbështeten në një organ ekspert ose për të vendosur normën ose për të ofruar këshilla dhe rekomanduar një normë për qeverinë. Komisioni i pagave të ulëta në Mbretërinë e Bashkuar (LPC) është një shembull i mirë i qasjes së dytë, megjithëse pavarësia e tij kohët e fundit është dobësuar me futjen e një norme të synuar për punëtorët mbi moshën 25 vjeç.

Shpërndaje këtë postim

Leave a Reply


error: