Tarifat progresive të energjisë elektrike në Itali dhe Kaliforni

Tarifat progresive të energjisë elektrike në Itali dhe Kaliforni

Italia është një nga vendet e pakta në Evropë me përvojë të gjatë në ofrimin e një tarife progresive mbarëkombëtare për konsumin e energjisë elektrike për familjet. Çmimi për kWh i energjisë elektrike të konsumuar rritet me rritjen e sasisë së energjisë elektrike të konsumuar, duke ofruar një nxitje për të mbajtur nivelet e konsumit të ulëta. Tarifat progresive në tregun e energjisë elektrike i përkasin një grupi ndërhyrjesh të bazuara në treg që ndikojnë në sjelljen e konsumatorit nëpërmjet sinjaleve të çmimeve (Tews 2009). Shpërndarësit e energjisë elektrike në Itali janë të mandatuar nga autoriteti rregullator qeveritar (AEEG) për të ofruar një komponent çmimi progresiv në çmimin e përgjithshëm të energjisë elektrike. Marrëveshje të tilla, të cilat nënkuptohen si “Menaxhimi nga ana e kërkesës” (DSM), po trajtojnë konsumin e energjisë elektrike të konsumatorëve përmes kompanive të furnizimit me energji elektrike.

Ndërsa Kalifornia ka gjithashtu një skemë tarifore progresive të detyruar të energjisë elektrike për klientët e ndërmarrjeve publike në pronësi të investitorëve të mëdhenj (IOU), ajo ka një histori të ndryshme liberalizimi dhe rregullimi.

Krahasimi i dy rasteve tregon se tarifat progresive të energjisë elektrike janë një opsion për të vendosur stimuj për kursimin e energjisë elektrike për familjet në tregjet e liberalizuara dhe të çrregulluara të energjisë elektrike.

Për të kuptuar rregullimin aktual të çmimit të energjisë elektrike në Itali, duhet të merren parasysh të paktën tre rregullore:

Së pari, tarifa totale e energjisë elektrike përbëhet nga katër pjesë të ndryshme, tarifa për prodhimin e energjisë elektrike e vendosur tani në treg, tarifat e transmetimit dhe kostot e përgjithshme të sistemit të rregulluara nga AEEG dhe taksat.
Së dyti, të gjitha kontratat e energjisë elektrike për klientët shtëpiak ende vijnë me një kufizim të kapacitetit deri në 3 kW (i quajtur tarifa D2) ose më shumë se 3 kW (i quajtur tarifa D3). Nëse zotëroni një shtëpi të dytë, ju automatikisht keni tarifën D3. Sa i përket çmimit total të energjisë elektrike, D2 dhe D3 mbulojnë tarifat e transmetimit. Norma bazë për D2 është shumë më e ulët se për D3, ashtu si komponenti i normës i lidhur me konsumin. Për më tepër, tarifat për kostot e përgjithshme të sistemit dhe taksat janë të lidhura me tarifat D2 dhe D3. Në përgjithësi, tarifat e transmetimit, kostot e përgjithshme të sistemit dhe taksat kanë një element progresiv të lidhur me konsumin. Të ardhurat më të ulëta të tarifës D2 mbulohen nga tarifat më të kushtueshme D3. Vetëm çmimi për prodhimin e energjisë elektrike nuk është më progresiv.
Elementi i tretë i rëndësishëm i rregullimit në Itali është dallimi midis një tregu të lirë për shpërndarjen e energjisë elektrike dhe tregut të mbrojtur (Maggior Tutela). Familjet, të cilat nuk kanë ndërruar furnizues, marrin energjinë elektrike automatikisht me një tarifë të caktuar nga AEEG për t’i mbrojtur nga ndryshimet e çmimeve në tregun e lirë dhe nga kontratat e reja të pafavorshme. Si përfundim, të gjitha familjet në Itali kanë një normë progresive të energjisë elektrike të barabartë nëse janë ende në tregun e mbrojtur ose kanë zgjedhur një shpërndarës të ri të energjisë elektrike në tregun e lirë, sepse progresiviteti është i lidhur me kostot e transmetimit, kostot e përgjithshme të sistemit dhe taksat, të gjithë klientët kanë per te paguar.

Në Kaliforni dy rregullore të ndryshme në lidhje me tarifat progresive të energjisë elektrike janë të rëndësishme:
Së pari, në vitin 1975 të ashtuquajturat “tarifat e linjës së jetës”, që nga viti 1982 të quajtura “normat bazë” janë futur nga CPUC duke siguruar që familjet të marrin rreth 50 deri në 70 për qind të konsumit të tyre të energjisë elektrike me një normë më të lirë (Hennessy et al. 1989: 124). Normat bazë u rritën në mënyrë progresive, duke e bërë nivelin e dytë të konsumit pak më të shtrenjtë se niveli i parë. Në vitin 1988, diferenca midis normave bazë dhe jo-bazë është kufizuar në 15 % (Faruqui 2008: 25).
Së dyti, si një përgjigje ndaj krizës energjetike në Kaliforni në vitin 2000, këto tarifa bazë janë ngrirë nga Projektligji 1X i Kuvendit për të siguruar konsum të lirë bazë të energjisë elektrike. Tarifat bazë nuk mund të rregulloheshin nga shpërndarësit e energjisë dhe klientët nuk mund të ndryshonin më shpërndarësin e tyre të energjisë elektrike. Problemet e diskutuara tashmë për shkak të derregullimit, shkaktuan rregullore të reja, vendosjen e një tarife progresive 5-nivelëshe të energjisë elektrike për të gjithë klientët familjarë të IOU. Ndryshe nga Italia, në Kaliforni progresiviteti lidhet me pjesën e çmimit të energjisë elektrike për kostot e prodhimit dhe shpërndarjes, tarifat e transmetimit dhe kostot e tjera të përgjithshme dhe të sistemit janë të sheshta.

Për politikat e përdorura ne keto dy shembuj për të nxitur kursime të energjisë elektrike me tarifa progresive të energjisë elektrike, ka patur rezultate të përziera.
Sigurisht, objektivi për të mbështetur familjet me të ardhura të ulëta me tarifa progresive, i cili ishte një nga forcat shtytëse të futjes së tyre, është i vështirë për t’u arritur. Prandaj, Kalifornia dhe së fundmi edhe Italia prezantuan programe bonusi për familjet me të ardhura të ulëta dhe nevoja të veçanta.

Vetëm tarifat progresive nuk janë një instrument i mirë i politikës sociale, megjithëse argumenti social parandaloi shfuqizimin në Itali dhe përforcoi normat më të larta progresive në Kaliforni. Lidhur me qëllimin e efikasitetit të energjisë, duhet të diskutohen argumente të ndryshme. Në Itali dhe Kaliforni, një kornizë gjithëpërfshirëse rregullative ishte e nevojshme për të zvogëluar konkurrencën dhe për ta bërë të detyrueshëm hartimin e përgjithshëm të tarifave për të gjithë aktorët. Sigurisht që mjedisi i konsumatorit, prodhuesit dhe distributorët e energjisë elektrike janë trajtuar me sukses me instrumente rregullatore.

Por duhet përmendur, se disa faktorë të tjerë me ndikim, si: të ardhurat mujore, numri i personave për familje, madhësia e banesës, moti, numri i pajisjeve elektroshtëpiake kanë ndikim në konsumin e përgjithshëm të energjisë elektrike. Prandaj, numri i familjeve me kontrata më të lira të kapacitetit 3 kW në Itali (93,85 % në 2008) dhe ndryshimet afatmesme të niveleve të konsumit të tyre për shkak të ndryshimeve në çmimet e energjisë elektrike treguan se konsumi më i ulët i energjisë elektrike ishte dhe është gjithmonë e lidhur me kostot në rritje.

Në kohë krize energjetike tarifat progresive u bënë një opsion i zbatueshëm për të adresuar problemet financiare si për konsumatorët ashtu edhe për industrinë e energjisë elektrike në Itali dhe Kaliforni, por me rezultate të ndryshme në projektimin progresiv.

Por edhe pa një krizë energjetike si në Itali dhe respektivisht pas krizës energjetike në Kaliforni, qeveritë dhe autoritetet rregullatore ruajtën skemat progresive, megjithëse deri më tani nuk është kryer një studim sistematik për ndikimin e tarifave progresive në konsumin e energjisë elektrike.

Duket se ato po konsiderohen gjithnjë e më shumë si instrumente të efiçiencës së energjisë dhe shumëfishimi i rezultateve të vetme nga ky studim mbështet efektin pozitiv të tarifave progresive drejt kursimit të energjisë elektrike, veçanërisht nëse ato nuk shihen si një instrument i vetëm, por si një shtyllë e rëndësishme në një përzierje instrumentesh të kursimit të energjisë.

Përshtatur me shkurtime nga studimiTarifat progresive të energjisë elektrike në Itali dhe Kaliforni – perspektiva dhe kufizime në kursimet e energjisë elektrike të konsumatorëve vendas

Shpërndaje këtë postim

Leave a Reply


error: